ประโยชน์ของการทานสะเดาเป็นประจำ ต้นสะเดามีสารประกอบออกฤทธิ์ทางชีวภาพมากกว่า 130 ชนิด แต่ละส่วนของต้นไม้ ไม่ว่าจะเป็นใบ กิ่ง เปลือก เมล็ด ราก ผลไม้ หรือดอก ถูกนำมาใช้ในการรักษาอายุรเวทแบบดั้งเดิมสำหรับปัญหาต่างๆ ตั้งแต่การอักเสบ การติดเชื้อไข้ โรคผิวหนัง และความผิดปกติทางทันตกรรม
มีคุณสมบัติต้านเชื้อแบคทีเรีย สารก่อมะเร็ง ต้านการอักเสบ สารต้านอนุมูลอิสระ น้ำยาฆ่าเชื้อ ยาต้านมาเลเรีย ต้านจุลชีพ และต้านไวรัส สะเดาเป็นยาสำหรับปัญหาสุขภาพเกือบทั้งหมด ใบสะเดามีประโยชน์ต่อสุขภาพและผิวพรรณมากมาย
ข้อมูลโภชนาการกิมจิ และประโยชน์ต่อสุขภาพ
ประโยชน์ของการทานสะเดาเป็นประจำ มีสารประกอบออกฤทธิ์ทางชีวภาพมากกว่า 130 ชนิด
เป็นเวลากว่าสองพันปีแล้วที่ใบสะเดาได้รับชื่อเสียงว่ามีมนต์ขลัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และค่อยๆ ได้รับการยอมรับในฝั่งตะวันตกเช่นกัน อายุรเวทมาหลายชั่วอายุคนได้กล่าวถึงข้อดีของการบริโภคใบสะเดา ทั้งรสขมและฉุน ใบสะเดา ตามอายุรเวท มีความสำคัญอย่างยิ่งในการปรับสมดุล
ประโยชน์ของผิว – การบริโภคใบสะเดาสามารถขจัดสารพิษ และชำระเลือดให้บริสุทธิ์เพื่อให้เรามีผิวที่กระจ่างใสได้ ใบสะเดามีคุณสมบัติต้านแบคทีเรียที่แข็งแกร่งซึ่งทำงานได้อย่างมหัศจรรย์ในการติดเชื้อ แผลไฟไหม้ และปัญหาผิวทุกชนิด อาการคันกลาก กลากเกลื้อนและโรคผิวหนังที่ไม่รุนแรงได้ การเคี้ยวใบยังช่วยให้ผิวพรรณได้รับการบำรุง
ดีสำหรับการบำรุงผม – การเคี้ยวใบสะเดาสามารถพิสูจน์ได้ว่าเป็นประโยชน์ต่อเส้นผมของคุณด้วยสารต้านอนุมูลอิสระในระดับสูง สะเดาปกป้องหนังศีรษะจากความเครียดที่เกิดจากอนุมูลอิสระ ใบสะเดายังช่วยกระตุ้นการแบ่งเซลล์ที่แข็งแรงและสนับสนุนการเจริญเติบโตของรูขุมขนรอบๆ
ดีต่อดวงตา – อายุรเวทยังชี้ให้เห็นว่าใบสะเดามีประโยชน์ต่อดวงตา การเคี้ยวสะเดาสามารถปรับปรุงการมองเห็นของคุณได้ ในการรักษาอาการระคายเคือง เหนื่อยล้า หรือผื่นแดง คุณสามารถต้มใบสะเดา ปล่อยให้น้ำเย็นสนิทแล้วใช้ล้างตา
สุขภาพช่องปาก – การเคี้ยวใบสะเดาก็มีประโยชน์ทางทันตกรรมและช่องปากหลายประการ สะเดามีฤทธิ์ต้านเชื้อแบคทีเรียในธรรมชาติ ต่อสู้กับเชื้อโรคและรักษาระดับความเป็นด่างของน้ำลายของเรา นอกจากนี้ยังมีประสิทธิภาพต่อการเกิดคราบพลัคและการติดเชื้อที่เหงือก สะเดาเคี้ยวยังช่วยให้คุณมีฟันขาวมุกเป็นประกาย
สนับสนุนโดย : แทงบอลออนไลน์
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *