ประโยชน์ของผักชี ผักชีหรือที่เรียกกันทั่วไปว่า hara dhaniya ในภาษาท้องถิ่นและ Coriandrum sativum ในแง่วิทยาศาสตร์ เป็นสมุนไพรที่มีกลิ่นหอมพื้นเมืองของยุโรปใต้และเอเชียตะวันตก นอกจากนี้ยังเป็นที่นิยมเช่น ผักชีหรือผักชีฝรั่ง เป็นส่วนผสมที่หลากหลายที่สุดและทุกส่วนของมันกินได้
ใบผักชีใช้โรยหน้าและประกอบอาหาร นักโภชนาการชาวบังกาลอร์ อันจู ซูด กล่าวว่า “ผักชีเป็นยาโป๊ธรรมชาติ เป็นแหล่งใยอาหาร แมกนีเซียม และธาตุเหล็กที่ดี” ผักชีเป็นสมุนไพรที่ประกอบด้วยน้ำมันหอมระเหย 11 ชนิด กรดหกชนิดและแร่ธาตุและวิตามินมากมาย พร้อมคุณสมบัติที่เป็นประโยชน์มากมาย
ข้อมูลโภชนาการเบอร์รี่แช่แข็ง และประโยชน์
ประโยชน์ของผักชี
1. ควบคุมความดันโลหิต ผู้เชี่ยวชาญมักแนะนำสลัดผักชีให้กับผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง ประกอบด้วยแคลเซียมไอออนที่ทำปฏิกิริยากับ cholinergic (สารสื่อประสาทในระบบประสาทส่วนกลาง) เพื่อลดโอกาสของภาวะหัวใจและหลอดเลือดเช่น หัวใจวาย
2. ดีต่อกระเพาะ ใบผักชีช่วยบรรเทาปัญหาการย่อยอาหารและอาการคลื่นไส้ ผักชีช่วยย่อยอาหารในการผลิตเอนไซม์ย่อยอาหารและน้ำผลไม้มากขึ้นเพื่อป้องกันกระเพาะอาหาร ผักชียังเป็นแหล่งไฟเบอร์ที่ดีเช่นกัน
3. สามารถปรับปรุงสายตาได้ ประโยชน์ต่อสุขภาพมากมายของผักชีคือการบำรุงสายตา ส่วนประกอบในผักชี (ฟอสฟอรัส วิตามินเอ วิตามินซี สารต้านอนุมูลอิสระ) ช่วยในการป้องกันความผิดปกติของการมองเห็น หนึ่งในคุณสมบัติมหัศจรรย์ของมันคือช่วยในการย้อนกลับผลความเสื่อมของการมองเห็นในผู้ป่วยสูงอายุเนื่องจากมีบีแคโรทีน ยังช่วยป้องกันการติดเชื้อ เช่น เยื่อบุตาอักเสบ และนำมาใช้ทำยาที่เกี่ยวกับตาหลายชนิด
4. ปรับปรุงสุขภาพปาก คุณรู้หรือไม่ว่าก่อนยาสีฟันจะเกิดขึ้น คนเคยเคี้ยวเมล็ดผักชีเพื่อกำจัดกลิ่นปาก ผักชีเป็นส่วนประกอบหนึ่งที่ใช้ในยาสีฟันฆ่าเชื้อและน้ำมันหอมระเหย เนื่องจากมีส่วนประกอบที่เรียกว่า Citronelol ซึ่งทำหน้าที่เป็นน้ำยาฆ่าเชื้อที่ดีเยี่ยม
5. บำรุงกระดูกให้แข็งแรง ผักชีเหมาะสำหรับผู้ที่เป็นโรคต่างๆ เช่น โรค กระดูกพรุน ผู้ที่ต้องการให้ความสำคัญกับสุขภาพของกระดูก ควรรวมผักชีในอาหารประจำวัน เนื่องจากมีแคลเซียมพร้อมกับแร่ธาตุอื่นๆ (มีเฉพาะที่ส่วนตรงกลางของใบ) ซึ่งช่วยในการงอกของกระดูก ความทนทาน และป้องกันการเสื่อมสภาพของกระดูก
สนับสนุนโดย : บาคาร่า
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *