น้ำมันกานพลูและประโยชน์อันน่าทึ่ง กานพลูเป็นคลังเก็บประโยชน์ต่อสุขภาพ มันมีความสำคัญมากตามประเพณี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเอเชียตะวันออก ในอายุรเวทและการแพทย์แผนจีนมีการใช้กันอย่างแพร่หลาย เมื่อถึงศตวรรษที่ 17 กานพลูได้รับการยอมรับไปทั่วโลก
นอกเหนือจากการเพิ่มรสชาติและกลิ่นหอมให้กับแกงกะหรี่และข้าวหมกบริยานีแล้ว ผู้คนยังใช้น้ำมัน ใบไม้ ลำต้น และตาแห้งเพื่อการรักษาโรคและสุขภาพต่างๆ สำหรับคุณสมบัติต้านจุลชีพ ต้านเชื้อรา ไวรัส ฆ่าเชื้อ และกระตุ้นสูง น้ำมันกานพลูเป็นยาสามัญประจำบ้านสำหรับโรคภัยไข้เจ็บต่างๆ
ข้อมูลโภชนาการเฟรนช์ฟรายส์ และประโยชน์
น้ำมันกานพลูและประโยชน์อันน่าทึ่ง ตามอายุรเวทและการแพทย์แผนจีน
นี่คือประโยชน์บางประการที่คุณสามารถเก็บเกี่ยวได้จากน้ำมันกานพลู Dr. Ashutosh Gautam จาก Baidyanath กล่าวว่า “น้ำมันกานพลูเป็นหนึ่งในแหล่งที่อุดมไปด้วยสารต้านอนุมูลอิสระ ในอโรมาเทอราพี ใช้เป็นยาฆ่าเชื้อและบรรเทาอาการปวดโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับอาการปวดฟันและปวดท้อง
ดีต่อฟันของคุณ – กานพลูเป็นส่วนประกอบอย่างหนึ่งของยาสีฟัน เนื่องจากมีคุณสมบัติในการฆ่าเชื้อโรคที่แข็งแกร่งและสารประกอบที่เรียกว่ายูจีนอล น้ำมันกานพลูจึงต่อสู้กับอาการปวดฟัน ปวดฟัน เหงือกอักเสบ และแผลในปากได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ภูมิคุ้มกันที่แข็งแรงขึ้น – น้ำมันกานพลูทำงานได้อย่างมหัศจรรย์ในการเพิ่มภูมิคุ้มกันของคุณ คุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระที่มีอยู่ในน้ำมันทำหน้าที่เป็นตัวกำจัดอนุมูลอิสระที่สามารถทำให้เกิดโรคต่างๆ เช่น มะเร็งและโรคหัวใจ ดอกตูมแห้งของกานพลูมีสารประกอบที่ช่วยในการปรับปรุงระบบภูมิคุ้มกันโดยการเพิ่มจำนวนเม็ดเลือดขาว ดังนั้นจึงช่วยปรับปรุงภาวะภูมิไวเกินประเภทที่ล่าช้า
ต่อสู้กับอาการเจ็บคอ ไอ และหวัด – สำหรับคุณสมบัติต้านการอักเสบสูง น้ำมันกานพลูมีประโยชน์ในช่วงที่มีอาการเจ็บคอ ไอ หวัด และไซนัสอักเสบ การบริโภคน้ำมันกานพลูที่ขับเสมหะได้ดีเยี่ยมไม่เพียงแต่ช่วยล้างช่องจมูกและช่วยให้คุณผ่อนคลายจากปัญหาระบบทางเดินหายใจ
ต่อสู้กับการติดเชื้อ – น้ำมันกานพลูมีคุณสมบัติในการฆ่าเชื้อมากมาย สามารถใช้รักษาบาดแผลการติดเชื้อรา แมลงกัดต่อย อย่างไรก็ตาม การใช้น้ำมันกานพลูโดยตรงอาจเป็นอันตรายได้ แนะนำให้เจือจางน้ำมันกานพลูโดยเติมน้ำมันอัลมอนด์หรือน้ำมันมะพร้าว น้ำมันตัวพาเหล่านี้จะช่วยป้องกันผิวบอบบางของคุณจากการไหม้ที่อาจเกิดจากการทาน้ำมันกานพลูโดยตรง
สนับสนุนโดย : ไฮโล
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *