อาหารหมักดอง คืออะไร การหมักมีมาหลายร้อยปีแล้ว ก่อนที่ตู้เย็นจะถูกประดิษฐ์ขึ้นและมีการใช้สารเคมีในอาหารเพื่อถนอมอาหาร ‘หมัก’ หมายถึงอาหารหรือเครื่องดื่มได้ผ่านกระบวนการควบคุมซึ่งจุลินทรีย์เช่นยีสต์และแบคทีเรียถูกนำมาใช้เพื่อย่อยสลายน้ำตาลให้เป็นโมเลกุลที่ง่ายกว่า มักใช้วัฒนธรรมแบบเริ่มต้น แต่อาจทำได้ง่ายๆ เหมือนกับการดองผักในน้ำและเกลือ การหมักจะยืดอายุการเก็บรักษาและสามารถเพิ่มรสชาติ เนื้อสัมผัส และรูปลักษณ์ และยังช่วยให้สารอาหารของอาหารดูดซึมเข้าสู่ร่างกายได้ดีขึ้น
นี่คือ ประโยชน์ของ Goji Berry สำหรับผม & ผิวหนัง
อาหารหมักดอง ดีต่อสุขภาพอย่างไร
อาหารหมักดองบางชนิดอ้างว่าช่วยลดความเสี่ยงของโรคหัวใจและหลอดเลือด เบาหวาน ภูมิแพ้และการอักเสบ หรือช่วยให้คุณควบคุมน้ำหนัก เพิ่มอารมณ์และการทำงานของสมอง หรือสามารถเพิ่มสุขภาพกระดูกและฟื้นฟูร่างกายหลังออกกำลังกาย อย่างไรก็ตาม หลักฐานสำหรับคำกล่าวอ้างเหล่านี้ส่วนใหญ่มีจำกัดและส่วนใหญ่เป็นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย การวิจัยกำลังมุ่งเน้นไปที่อาหารหมักดองที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพทางเดินอาหารและความสม่ำเสมอของลำไส้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งก๊าซและอาการท้องอืด
อาหารหมักดองอาจมีส่วนสำคัญ แบคทีเรียโปรไบโอติกบางสายพันธุ์ รวมถึง Lactobacillis helveticus และBifidobacteria longumซึ่งพบได้ทั่วไปในอาหารหมักดอง อาจช่วยให้อาการวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าดีขึ้น อีกสายพันธุ์หนึ่งคือ Lactobacillis casei Shirota อาจส่งผลต่อการผลิตคอร์ติซอลและลดอาการทางร่างกายของความเครียด
การบริโภคอาหารหมักดองเป็นส่วนหนึ่งของอาหารเพื่อสุขภาพที่สมดุล ดูเหมือนจะสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่ลดลงของโรคหัวใจ กลไกในการเล่นอาจรวมถึงการลดความดันโลหิต เล็กน้อย และการปรับปรุงสมดุลของคอเลสเตอรอล
อาหารหมักดองนั้นปลอดภัยสำหรับคนส่วนใหญ่ แต่บุคคลบางคน เช่น ผู้ที่แพ้ฮีสตามีนอาจพบผลข้างเคียง นอกจากนี้ หากอาหารหมักดองเป็นอาหารใหม่สำหรับคุณหรือคุณไม่คุ้นเคยกับอาหารที่มีไฟเบอร์สูง คุณอาจมีอาการต่างๆ เช่น ท้องอืด
การแนะนำอาหารหมักดองแก่ผู้ที่ป่วยหนักหรือมีภูมิคุ้มกันบกพร่องควรทำด้วยความระมัดระวังและอยู่ภายใต้การแนะนำของแพทย์ทั่วไปหรือผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพ เมื่อทำอาหารหมักดองเอง ให้ทำตามสูตรเสมอและต้องแน่ใจว่าใช้อุปกรณ์ปลอดเชื้อ และปฏิบัติตามเวลาและอุณหภูมิในการหมักอย่างระมัดระวัง
สนับสนุนโดย : ufabet
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *